След цяла седмица ходене по болници и лекари научих, много нови неща:
– „Бърза помощ не е за бели хора, а за онези, без осигуровките“;
– „И чистачката може да ти постави диагноза, пробвай само“;
– „Търсиш нефролог? Ама сигурна ли си? Я дай тука да видя, май не можеш да четеш… А, да, това търсиш. Ами, имаме, ама не може да те види“;
– „Взимай си една каса бира и почвай лечението“ – заявено от медицинска сестра;
– „На лекар се ходи с оплаквания, не с искания“ – съобщение пред кабинетите;
– „И какво ако си с час, аз съм тук преди теб“;
– „Да, имаме специалист… Освен ако нямаме“… Ден по-късно: „Имаш късмет, аз рядко идвам на работа“;
– „Ами ти докато стигнеш до тука май ти е поотминало тъй“ – добре че не беше нещо смъртоносно, а?
– „Да, да, всичко е наред… Само тука малко… Абе, ако пак ти стане така покажи в бърза помощ ето това“… Нали не беше за бели хора, албинос ли да стана???
Извод: Чувствам се по-объркана от всякогиш!